ner Senat und hier auch besonders Ihre eigenen Parteifreunde und Genossen genau diese notwendige Sensibilität oftmals vermissen ließen. Als Vorsitzender des Landesbundes haben Sie jetzt uns, dem Senat, Ihre konstruktive Zusammenarbeit im Rahmen des bestehenden Vertrages zugesichert und ich möchte deshalb an dieser Stelle einmal an die Verantwortung auch Ihrer Fraktion hier im Hause appellieren.
Meine Damen und Herren, begleiten Sie die bevorstehenden Diskussionen kritisch, gar keine Frage, wie es sich für die Opposition auch gehört, aber bleiben Sie, Frau Dr. Schaal, wenn ich das sagen darf, bei den Fakten und stülpen Sie der Vielzahl von unnötig verunsicherten Parzellenbesitzern keine parteipolitisch motivierte und völlig überzogene Enteignungsdiskussion über.
Meine Damen und Herren, der Senat wird im Rahmen der wachsenden Stadt gemeinsam mit dem Landesbund der Gartenfreunde die künftige Bedeutung der Kleingärten für die Lebens- und Wohnqualität in Hamburg entwickeln. Eine nachhaltige Stadtentwicklung erfordert eine koordinierte Entwicklung aller Flächennutzungen und eine kooperative Zusammenarbeit mit den Betroffenen.
Unser Anliegen an die Wilhelmsburger Kleingärtner ist das Sammeln von Vorschlägen, wie sie sich 2013 mit ihren Kleingärten innerhalb der großen Gartenschau präsentieren können.
Meine Damen und Herren, Sie sehen, es gibt viel zu tun, aber der Senat hat eine Vision von einer wachsenden Stadt, in der die Kleingartenanlagen einen festen und dauerhaften Platz haben werden. Insofern danke ich Ihnen recht herzlich für Ihre Aufmerksamkeit.
Wenn ich mir das von hier erlauben darf: Eine Frage? – Nein? – Wenn sonst keine Fragen sind, bedanke ich mich.
Wenn keine weiteren Wortmeldungen vorliegen, kommen wir zur Abstimmung. Wer möchte den SPD-Antrag aus der Drucksache 17/2931 annehmen? – Gegenprobe. – Enthaltungen? – Damit ist dieser Antrag mit Mehrheit abgelehnt.
[Andrag vun Afordneten de Frakschoonen de CDU, de SPD, de Partei Rechtsstaatlicher Offensive, de FDP un de GAL: Geiht üm: Plattdüütsch in de School – Drucksache 17/2840 – (Neefassung)]
Herr Präsident, leeve Froonslüüd, leeve Mannslüüd! Kinnt Jü dat Leed vun Hein Köllisch öber de Sproken in Hamborg? Jü bruukt nich bang weden, ik warr hier nich vörsingen, aver en Vers dorvon will ik doch geern vörlesen. Hein Köllisch meen, dat geev neben de hochdüütsche Sprook noch en:
Herr Reinert, ich muss Sie kurz unterbrechen, weil ich Ihnen nämlich die nötige Ruhe verschaffen möchte.
Meine Damen und Herren, wenn Sie Gespräche führen: Es ist für den Vortragenden ohnehin schwer, in einer ungewohnten Sprache etwas vorzutragen.
Bitte sorgen Sie dafür, dass er auch in aller Ruhe das sagen kann, was er auf Plattdeutsch sagen möchte. – Danke.
Herr Präsident, ik dörf jo egentlich nix to'n Präsidenten seggen, ober ik segg't mol so: Mi is dat Muul half plattdüütsch wossen, blots ik gleuv, hier gifft dat en Barg Ohren, de goor nich plattdüütsch wossen sünd.
Un de sünd dan hier wohl ok eben för den grooten Larm toständig weden. Man ik wull jo egentlich wat von Hein Köllisch vörlesen över de beiden Sprooken in Hamborg, wenn de Präsident nix dorgegen hett. Dat mutt ik jo fragen. Hein Köllisch hett schreven:
„Doch heurt man dorgegen de annere Sprook, en Frömden, de ward oftmols dor gor nich ut klook. In Hamborg, dor snackt man se veel, as man weet, se klingt en bitt'n groff, mitunner ook breet, doch manchen, den dringt se ook deep an sien Hatt de Sprook, de ik meen, is uns' Hamborger Platt.“
In Hein Köllisch sien Tied is dat ook so weden, wat in Hamborg veel Platt snackt worr'n is, man hüüttodoogs? Dat süht bannig mau ut: bi öllere Lüüd heurst' dat noch rech veel, man bi de Jungkeerls un Deerns is dat recht wat weniger, un de vertellt di dinn, wat Oma un Opa Platt snacken doot, af un an ook mit Mama un Papa, man mit jümehr Inkeldöchter un -söhn snackt se blots Hochdüütsch.
Wei weet all langen, wat dat so is, un dorüm hett de Börgerschop je ook för meist teihn Johr'n dan Senoot dorto brocht, wat he dat Plattdüütsche vör dan tweeten Deel vun de Europääsch Charta vun de Regionol- un Minnerheitensprooken anmellt hett. Dat weer dormols noch 'n annern Senoot, de nich veel op de Reeg kreegen hett,
aver de Saak mit de Charta, de hett he hinkreegen und dor schall he ook en beten Loff for kreegen, dat dörf ik
hier wull so seggen. Dat meent, wat Hamborg nu in de Plich is, dat Plattdüütsche to hegen un to plegen. Un nu gifft dat ook en Plattdüütschen Root, de sick düt Johr opstellt hett un in dan ook Mackers vun de Börgerschop sitten doot. De will dorbi helpen un wei meent, wat wei mit unsen Andrag em dorbi an de Siet springen un wat beschicken köönt.
Wei mööt mehr junge Lüüd dat Plattdüütsche bipulen un dat hett de Schoolsenoter mit sien Schoolinspekters je ook al markt: bet nu hen kunn in de Düütschstunnen ook Platt mookt warr'n. Bi mien eegen Kinner heff ick markt: dor löppt meis' gor nix. In de Schoolen güng dat no dat ool' Leed: „An de Alster, an de Elbe, an de Bill, dor kann jedereener moken wat he will“. Un Platt wullen se eben nich, de Schoolmeisters.
Vun't tokomen Schooljohr an gifft dat neede Bildungsplonens un dor steiht bin, wat in'n Düütschünnerrich ook Plattdüütsch leest un öber plattdüütsche Gedichen und Geschichen snackt warrd. Watt mutt, dat mutt, un Platt mutt eben.
Op düsse Oort warrd öllig 'n poor Kinner marken, wat för'n scheune Sprook Plattdüütsch is, un se warrd ook marken, wat en de lich lehren kann - un dor kummt wei mit unsen Andrag: wei wüllt, wat' dor bobenop, noch dorto, wat de Behörde all moken deit, noch mehr Schangsen in de Schoolen geven schall, Platt to lehr'n – nich as Plich, ober eben as en Meuglichkeit, för de, de dor wat Lust to hebbt.
Ick weet, wat dat nu ook all Kursen geben deit, in de en Platt lehren kann – man „Platt“ as Lehrfack gifft bit nu hen nich, un dor wüllt wei bi. Dat Platt mutt jüst so en Wohlplichfach warr'n as Theoderspeelen oder Kunst oder Musik un dat heurt dorüm mit in de Stünnentofel rin. Dat is sotoseggen de Emanzipatschoon vun de plattdüütsche Sprook gegenöver de Musik. Ik gleuv, dat weer ook för de Greunen de Hauptgrund, worum se bi den Andrag mitmokt hebbt, dor geiht dat jo um Emanzipatschoon.
Bi dan tweeten Punkt vun dan Andrag geiht dat üm de Plackens, woneem noch en Barg Lüüd Platt snacken doot. Dorvon gifft dat in Hamborg noch en poor. Dor mööt de Schoolen noch en beten mehr doon, se mööt verseuken, Schoolmeisters to kreegen, de de Kinner datt Platt bipulen köönt.
Wei wüllt dor ook 'n Oog op hebben. Ik tro düssen Senoot un ik tro em en Barg to, aver liekers wullen ik un de Kolleegen geern en Bericht hebben, wo dat utsüht mit dat Plattdüütsch in de School.
So, Herr Senooter un Herr Stootsrot, dat is uns Opdrag, wenn dat denn so besloten ward. Nu speit Se man in de Hann'n un ran at Wark.
Herr Präsident, leeve Moten hier in' Huus! Dat is nu jo woll sowat wie Traditschoon hier in dütt, uns hoge Huus, dat wie en bit twee mol in de veer
Ton een mookt dat Spoos und ton annern wüllt wie bewiesen, dat wie to uns Nedderdüütsch en besünners grote Verbinnung hebbt un dat dat Ümgohn dormit för uns en lebennig Stück Kultur is.
Mit den Andrag „Plattdüütsch in de School“, de vun all Fraktschoonen ünnerschreeven weur, schall dat dorto en Biedrag wesen. Wie nehmt den Senot in't Geschirr, dorför to sorgen, dat dat för Kinner in de Schooln mehr Utsichten gifft, platt to leern un to snacken.
Dat mutt ok so ween, denn Hamborg hett sick mit dorför insett, dat dat Plattdüütsch as europäisch Minderheitensprook anerkannt weur. Dorto heurt ook, dat de 35 europäisch Oplogen, ton Biespeel bi de Justiz, de Bildung, de Verwaltung un de Kultur, inholln ward. Dorbie wüllt wie helpen un meent, dat de Lüüd in Brüssel dat ok so begriepen doot.