Man, eeg’lich, leeve Lüüd, is dat nix Neeges, dat dörsen wei vörher ook all. Dat gifft je dat scheune Leed in Hamborch:
Kiek, is nix Neeges, so süht’t ut:winn du Platt snacken wullt, kanns’ dat doon, is doch eeg’lich scheun.
Un dat gifft je ook’n Barg Lüüd, de geern Platt leest un Platt heurt un dat goot verstohn künnt. Man dat gifft jümmer weniger Lüüd, un jeden Dach warrd dat weniger, de Platt snacken künnt.
Ik much dat geern sehn, wat dat wedder mehr warrd, süst is dat bald ut un vörbi mit dat Plattdüütsche in uns Hamborch. De Charta schall jo dorbi hölpen, wat dat nich so kummt – wei Plattdüütschen, wei stoht nu op so’n Oort vun „rode List“ as de Poggen, de Vogels un de Botterlickers, dat appeldwatsche Kruut ut’t Möhlenbarger Lock. Un for so’n Soken deit de Senoot öllich wat mehr as för uns plattdüütsche Sprook, un dormit bün ik nich tofreden.
Eersmol kummt de ganze Berich vun Düütschland een Johr to loot, un dinn – dat hett de Senoot uns hier schreven – mookt de Senoot dor noch’n Stootsgeheimnis vun un schrifft: Woans dat üm dat Plattdüütsche in Hamborch würklich steiht, dat dört wei eers weten, winn dat in’t Ingelsche öbersett worr’n ist.Un dat verstoh ik nun würklich nich, dor warr ik nich klook vun, worüm dat so we’en mutt.
Man so’n poor Soken hett de Senoot je doch vertellt in sien Antwort, un mit de mach ik mi ook nich affinnen.
Dat mehrste schrifft de Senoot öber de Schoolen – in de Bildungsploons warrd stohn, wat dat Plattdüütsche sienen Platz in’n Ünnerricht hett, man dor steiht ook:
„Woveel Platt in de Scholen würklich vörkummt, hüng dorvon af, of bi Schoolmesters un Schölers dorför Interess bestünn.“
Ik kann mi euch vörstellen, wat „mau“ noch’n fründlich Woort för dat is, wat würklich is, dat hett meist gor keen Wedderhall geven.
Ober, dor will ik nu gar keen Striet üm mooken, wat de Wedderhall nu mau weer oder wat dat meist gor keen weer – nooch is dat ob jeden Fall nich. Dat will ik den Senoot mol ganz kloor seggen: Winn du man blots mau op so’n gans lütte Trummel sleihst, dinn dörst du di ook nich wunnern, wenn de Wedderhall nich luder is, sünnern winn de so lies is, wat em keen een mehr hören kann.
Dor mutt en jümmer wedder ran an de Schoolen un an de Lehrers, mutt jüm in’n Moors pedden un dat in jeden Johrgang to’n Plicht moken, wat in’n Düütschünnerrich wedder tominnst ‘n beten Plattdüütsch an de Reeg kummt. Anners warrd dor nix vun.
De Senoot schrifft ook, wat he de nedderdüütsche Kultur finanziell holpen hett, un dat is je ook worraftig nich verkehrt. Woveel dat we’en is, schrifft de Senoot nich, man winn’t so we’en is as in de verleeden Johr’n, dinn sünd dat nich mol hunnertdusend Mark düt Johr. Un in 2002 is dat man noch dat Halbe, dinn is dat nämlich blots in Euro.Dat is nich noog to’n Leven, un dat is nich noog to’n Starven, ober ik weet, op wat för’n Oort dat ook ganz anners geiht: Du muss mol en völlig ne’en Vereen op de Been stellen, un dinn hoolst du di een vun de SPD-Nord as Moker vun den Vereen un giffst em’n scheun Boontje, un treckst dat allens as ABM-Projekt op.
Dinn gifft dat ook öllig wat vun’n Stoot, dinn hett dat Plattdüütsche ook wat vun dan Filz – den warrd wi hier in Hamborch so un so nich los, solang as Se an de Reeg sünnt.
An en anner Steeg schrifft uns de Senoot dinn noch, wat sick de Verwaltungsbehörden mit de Froog utenannersett höbbt – se höbbt doröver sabbelt, schall dat heten –,
wat se nu in’n Deenst Plattdüütsch schrieven un snacken kunnen.Is je allens scheun un goot, wat se sick dormit utenannersett höbbt, man wat dorbi rutsuuert is, dat steiht dor nich, un dat harr ik doch geern weten mucht. Ik gleuv, hier is de Wedderhall man ook blots mau ween.
Un dor heff ik so’n lütten Vörslach: De Senoot kunn doch mol so lütte Schiller moken loten för de Beamten, de Platt snacken künnt.De künnt so’n Schild of jümehr Schrievdisch stell’n
un jedereen weet, winn he dor rinkümmt, wat he bi düssen Kerl und bi düsse Fro Platt snacken kann.Villicht warrd ook neudig sien, en anner Schild to moken, wo steiht, ik verstoh tominnst Platt. Dat is doch ook all wat.
Un noch so’n lütte Sook bloots, wat ober ook en Barg utmoken kann, winn du mol bi en Behörde anropen muttst. De meinste Tied is dat jo so: Du hest den Heurer in de Hand, un dinn heet dat:„Bitte warten Sie“, un dann heet dat villicht ook noch: „Please hold the line.“
Dat is doch ganz wat anners as „Please hold the line“. Wat schall ik de ganze Tied mit de Stripp in de Hand rumsitten: „Teuv mol’n beten“, dat is dat Richtige.
Mien letzte Punkt hett dormit wat to kriegen, wat wei Plattdüütschen je ganz moderne Minschen sünd – dat warrd Herr Baar ja ook gliek seggen un Fro Hajduk ook –, wei leest nich blots Rudl Kinau un sien Beuker, wei kajuckelt ook dör’t Internet.
Un dor musst mol nokieken bi „www.hamburg.de“. Ik heff dat Sünndach mookt un heff dor twee Seukwöör intippt.Dat erste weer „Plattdeutsch“ un dat tweete weer denn „Niederdeutsch“, un dor is man ook nich veel bi rutkomen. In de letzten twee Johr’n hett de Senoot man grood ölben Soken toweeg bröcht, de wat mit Plattdüütsch to kriegen harrn un in’n Internet to finnen sünd. Dat, Fro Senatorin, is nich Internet, dat is gor nich nett.
Ik weet jo ook: De eerste Sprook hier is Hochdüütsch, dor kann ik nix mehr an ännern. Man, winn Hamborch in’n Internet sien Hoot sozusagen in dree anner Sprooken noch trecken deit, Ingelsch, Franzeusch un Spoonsch, denn froog ik mi würklich, geiht dat nich ook op Platt. Se warrd sick wunnern, woveel Lüüd dat anklicken warrd: Dat gifft en plattdüütsche Homepage bi „www.plattmaster.de“, dor sünd jeden Monoot ‘n poor dusend Lüüd op. Un dat weer doch wat, so künnt wei ook noch wat för de plattdüütsche Sprook don.
„Wer Dag forr Dag sien Arbeit deit und ümmer op’n Posten steiht und deit dat froh und deit datt gern, de kann sick ok mal amüsiern.“
Ik meen, mit dat Riemeln kümmt dat hier nich ganz hen, ober dat hett uns Börgermeister seggt, as he vör een Johr in de neede Hamborch-Botschaft in Berlin snackt hett.Man, snacken un doon sünd bi düssen Senoot jümmer noch twee Soken: ‘n beten snacken deit he, man Dach för Dach deit he nix, he is nich op sien Posten, he ammerseert sick blots. Und dat warrd Tied, wat sick dat ännert, wat wei een needen Senoot kreegt, de denn ook wat Ölliges for dat Plattdüütsche deit.
Fru Präsidentin, leeve Fruunslüüd, leeve Mannslüüd hier in’t Huus! Dat hett mi een Barg Spooß mokt, wat he seggt hett. Is jo een ganz Deel an, wo ik ook achter stoh. Dat Schild tunn Bispill, dat kunn me gefalln.